زندگی بر سطح کره ای که با سرعت ۳۰ کیلومتر در ثانیه در حال حرکت و دوران است ما را به سوی تغییرات میبرد؛ تغییرات لحظه به لحظه و دم به دم... .
چندی پیش نبود که آماده خداحافظی سال ۱۳۹۰و شروع سالی دیگر بودیم. چشم برهم گذاشتیم و شش ماه از سال ۱۳۹۱رفت...شش ماهی که با خوشی و غم همراه بود؛ شش ماهی که در یک چشم بر هم زدن یازده، دوازده نفر اتویی از بین ما رفتند.
به هر حال رسیدیم به فصل پاییز؛ فصلی که زیبایی خاص خودش را دارد؛ مخصوصا تو روستای زیبای خودمون اتو.
بچه که بودم موقع پاییز که میشد مخصوصا از روی برگهای پاییزی خشک شده نارنجی رنگ کنار کوچه رد میشدم تا خش و خش زیر پاهام صدا کنن و من از این صدا لذت می بردم. بزرگتر که شدم، دیدم توی دنیای آدم بزرگها هم همین وضعه .... تا وقتی که سر پایی و اون بالا بالاها نشستی کسی دستشم بهت نمیرسه؛ اما همچین که ضعیف میشی و رنگ و لعابتو از دست میدی، زیر دست و پا میفتی. اون وقت آدما از این که زیر پا لهت کنن لذت میبرن؛ اما راز پاییز اینایی که گفتم نیست؛ راز پاییز توی حس غریب دل تنگی پاییزه.
با این که یه حس دل تنگیه اما یه حس خوبه. توی پاییز بارون زیاد میباره...بارون حس دلتنگی قشنگیه؛ یه حس خوب. با این که دل آسمون خیلی پره اما خواهش نمیکنه، گریه میکنه اما هر چند مدت یه نهیب با شکوه درد دلش رو گدایی نمیکنه؛ با غرور طلب میکنه و فریاد میزنه.
سرخی و زردی برگهای درختان در فصل پاییز علاوه بر زیبایی شگفت انگیزی که دارند، نشانهای از تکامل گیاهان هستند که 35 میلیون سال پیش آغاز شده است.
چند روزی از فصل پاییز گذشته است؛ از گذشتههای دور رنگهای زرد و سرخ برگهای درختان در سومین فصل سال مورد توجه هنرمندان بوده است. جالب است که رنگهای درختان بر پایه نوع منطقه ای که در آن قرار گرفتهاند، با یکدیگر متفاوت هستند، به گونهای که لباس پاییزی درختان در آمریکا و آسیای شرقی به رنگ سرخ و اروپای مرکزی و جنوبی به رنگ زرد است.
در حقیقت درختان بنا بر قاره و عرض جغرافیایی که در آن هستند، رفتار ویژهای در پوشیدن لباس پاییزی از خود نشان میدهند.
سخنانی زیبا و دلنشین از جنس دلتنگی (+ عکس)
نگاه شما: تصاویر دیدنی از پاییز روستای اتو
107248 بازدید
27 بازدید امروز
11 بازدید دیروز
242 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian