چرا دروغ

چرا دروغ؟

چرا دروغ ؟ چرا ریا ؟ مگه با دروغ ،‌ میشه عاشق هم بود؟ همیشه پنداشت من این بوده

که عشق زائیده سادگیه و میوده درخت شیطانی دروغ ، نفرته و بس ، ‌فاصلست

و دوری ،‌ فراره ،‌فرار از خود ،‌فرار از اون ،‌فرار از همه و زندانی کردن خویش درون

غار تاریک تنهایی روح !

عشق و غرور

غرور هدیه شیطان است

و عشق هدیه خداوند؛

ما هدیه شیطان را به هم میدهیم

ولی هدیه خدا را از یکدیگر پنهان میکنیم!!!!!!!!!!!

چرا دروغ میگویی...
فکرش را بکن...
چقدر ما ساده ایم..
چقدر راحت دل میبندیم
چقدر تنهاییم
انقدر که عقلمان را از دست میدهیم با ۲ جمله ی ساده:دوستت دارم...دلم برایت تنگ شده بود
فکرش را بکن!
ادمهای تنهای امروز چه ساده به بازی گرفته میشوند
به راحتی !
کافیست ۴ بیت شعر عاشقانه را برای ۴ نفر ارسال کنی...
به همین سادگی ۴نفر به عاشقانت اضافه کردی...

این روزها از اعتماد کردن متنفرم
به دلم اجازه نمیدهم دوباره کار دستم دهد و شعارهای انسانیت را از هر کس میشنود او را باور کند..
نه!
همه درست شبیه به هم اند...
فقط بعضی ها بهتر و باور کردنی تر دروغ میگویند!!
دوستت میدارم
پروردگارا دوستت میدارم
زیرا که ناگزیرم از دوست داشتنت،
   دوستت می دارم
زیرا که جز این نتوانم ،
  دوستت می دارم

به حکم تقدیر آسمانی ،
  دوستت می دارم

در مداری جادویی .

دوستت می دارم

چون سرخ گلی که بوته اش را
دوستت می دارم

چون خورشید که پرتوأش را

دوستت می دارم

زیرا که تویی نسیم حیاتم
دوستت می دارم

زیرا که هستی ام در گرو دوست داشتن توست

گفتند: چهل‌ شب‌ حیاط‌ خانه‌ات‌ را آب‌ و
جارو کن. شب‌ چهلمین، خضر خواهد آمد. چهل‌ سال‌ خانه‌ام‌ را رُفتم‌ و
روییدم‌ و خضر نیامد. زیرا فراموش‌ کرده‌ بودم‌ حیاط‌ خلوت‌ دلم‌ را جارو
کنم. گفتند: چله‌نشینی‌ کن. چهل‌ شب‌ خودت‌ باش‌ و خدا و خلوت. شب‌ چهلمین‌
بر بام‌ آسمان‌ برخواهی‌ رفت و ...
و من‌ چهل‌ سال‌ از چله‌ بزرگ‌ زمستان‌ تا
چله‌ کوچک‌ تابستان‌ را به‌ چله‌ نشستم، اما هرگز بلندی‌ را بوی‌ نبردم.
زیرا از یاد برده‌ بودم‌ که‌ خودم‌ را به‌ چهلستون‌ دنیا زنجیر کرده‌ام.
گفتند: دلت‌ پرنیان‌ بهشتی‌ است. خدا عشق‌ را در آن‌ پیچیده‌ است. پرنیان‌ دلت‌ را واکن‌ تا بوی‌ بهشت‌ در زمین‌ پراکنده‌ شود.
چنین‌ کردم، بوی‌ نفرت‌ عالم‌ را گرفت. و تازه‌ دانستم‌ بی‌آن‌ که‌ باخبر باشم، شیطان‌ از دلم‌ چهل‌ تکه‌ای‌ برای‌ خودش‌ دوخته‌ است.
به‌
اینجا که‌ می‌رسم، ناامید می‌شوم، آن‌قدر که‌ می‌خواهم‌ همة‌ سرازیری‌
جهنم‌ را یکریز بدوم. اما فرشته‌ای‌ دستم‌ را می‌گیرد و می‌گوید: هنوز
فرصت‌ هست، به‌ آسمان‌ نگاه‌ کن. خدا چلچراغی‌ از آسمان‌ آویخته‌ است‌ که‌
هر چراغش‌ دلی‌ است. دلت‌ را روشن‌ کن. تا چلچراغ‌ خدا را بیفروزی. فرشته‌
شمعی‌ به‌ من‌ می‌دهد و می‌رود.
راستی‌ امشب‌ به‌ آسمان‌ نگاه‌ کن، ببین‌ چقدر دل‌ در چلچراغ‌ خدا روشن‌ است.

خدای من خداییست که ....

اگر سرش فریاد کشیدم ؛

به جای اینکه با مشت به دهانم بزند ،

با انگشتان مهربانش نوازشم می کند ....

و می گوید : میدانم جز من کسی نداری ... !!!

تصاویر جدید زیباسازی وبلاگ , سایت پیچک ? بخش تصاویر زیباسازی ? سری ششم www.pichak.net کلیک کنید

آزارم می دهی . . . به عمد . . .

اما من آنقدر خسته ام . . .

آنقدر شکسته ام که هیچ نمی گویم .

نه گله ای . . .

نه شکوه ای . . .

حتی دیگر رنجیدن هم از یادم رفته است .

دیگر چیزی برای دلبستن نمانده است . . . !

انتظار بی مفهوم است . . . !

نه کینه ای . . . نه بغضی . . . نه فریادی . . .

فقط صدای نم نم باران

این منم که به وسعت دل زمین می گریم

عکسهای بسیار جذاب از بچه های ناز، www.pixnaz.ir

بچه که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم حالا بزرگ که شدیم چه دل تنگیم، کاش دلهامون به بزرگی بچگی بود...
کاش همون کودکی بودیم که حرف هاش را از نگاش میشد خوند.
کاش واسه حرف زدن نیازی به صحبت کردن با دیگران نداشتیم.
کاش واسه حرف زدن فقط نگاه کافی بود. کاش قلبا تویه چهره ها بود.
اما حالا اگه فریادم بزنیم کسی نمی فهمه و دلخوشیم که سکوت کردیم
سکوت پر بهتر از فریاد تو خالیست. سکوتی که یک نفر بفهمه بهتر از هزار فریادی ست که هیچکس نفهمه. سکوتی که سرشار از ناگفته هاست؛ ناگفته هایی که گفتنش یه درده و نگفتنش هزار تا درد..
دنیا رو ببین...
بچه که بودیم از آسمون بارون میومد بزرگ شدیم از چشمامون میاد..
بچه بودیم همه چشمای خیسمون را میدیدند بزرگ شدیم هیچکس نمیبینه.
بچه بودیم تو جمع گریه میکردیم بزرگ شدیم تو خلوت.
بچه بودیم راحت دلمون نمیشکست بزرگ شدیم خیلی آسون دلمون میشکنه.
بچه بودیم همه را 10 تا دوست داشتیم، بزرگ شدیم بعضی ها را هیچی بعضی ها را کم بعضی ها را هم بی نهایت دوست داریم.
بچه بودیم قضاوت نمیکردیم و همه یکسان بودن بزرگ شدیم قضاوت های درست و غلط باعث شد که اندازه ی دوست داشتنمون تغییر کنه.