پس نا امیدی چرا . . . ؟

یاد سهراب بخیر . . . چه زیبا گفت . . .

نه تو می مانی و نه اندوه و نه هیچ یک از مردم این آبادی

به حباب نگران لب یک رود قسم،

به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت

غصه هم می گذرد . . .

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند . . .لحظه ها عریانند ؛

به تن لحظه ی خود جامه ی اندوه مپوشان هرگز . . .

آوا

خدایا مرا به بزرگی چیزهایی که داده ای آگاه و راضی کن که

مبادا کوچکی چیزهایی که ندارم آرامشم را به هم بزند .

انسان و انسانیت

از میان دو واژه انسان و انسانیت،

اولی در میان کوچه‌ها

دومی در لابلای کتاب‌ها سر‌گردان است.

بهانه

از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند

تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند

پوشانده‌اند "صبح" تو را "ابرهای تار

تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند

یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند

این بار می‌برند که زندانی‌ات کنند

ای گل گمان مبر به شب جشن می‌روی

شاید به خاک مرده‌ای ارزانی‌ات کنند

یک نقطه بیش فرق "رحیم" و "رجیم" نیست

از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه است که قربانی‌ات کنند

فاضل نظری

پي نوشت :

از حسآدت تنهآ یڪ نتیجـﮧ عآید حسود مـے شود و آטּ از بیـטּ رفتـטּ تدریجـے خود اوست

آموختني . . .
- هر چه قفس تنگ تر باشد، آزادی شیرین تر خواهد بود.

- هیچ زمستانی ماندنی نیست...حتی اگر تمام شبهایش یلدا باشد.

- سقف آرزوهایت را تا جائی بالا ببر كه بتوانی چراغی به آن نصب كنی.

- هر که منظور خود از غیر خدا می طلبد ، او گدایی است که حاجت ز گدا می طلبد.

- در برابرکسی که معنای پرواز را نمیفهمد هر چه بیشتر اوج بگیری کوچکتر خواهی شد.

- بيهوده متاز که مقصد خاک است

- هرگز برای خوشبختی امروز و فردا نکن

- نماز وقت خداست انرا به ديگران ندهيم

- هرگاه در اوج قدرت بودی به حباب فکر کن

- هر چه قفس تنگ تر باشد، آزادی شیرین تر خواهد بود

- جاده‌های زندگی را خدا هموار مي‌کند؛ کار ما فقط برداشتن سنگ‌ریزه‌هاست . . .

- دروغ مثل برف است که هر چه آنرا بغلتانند بزرگتر می شود

- هرگز از کسي که هميشه با من موافق بود چيزي ياد نگرفتم

- خطا کردن یک کار انسانی است امّا تکرار آن یک کار حیوانیست

- دستي را بپذير که باز شدن را بهتر از مشت شدن آموخته است

- تنها موقعی حرف بزن كه ارزش سخنت بیش از سكوت كردن باشد

- هیچ زمستانی ماندنی نیست...حتی اگر تمام شبهایش یلدا باشد

- مرد بزرگ، كسي است كه در سينۀ‌خود ، قلبي كودكانه داشته باشد

- سقف آرزوهایت را تا جائی بالا ببر كه بتوانی چراغی به آن نصب كنی

- يادها رفتند و ما هم ميرويم از يادها. کي بماند برگ کاهي در ميان بادها

- دوست داشتن کسي که لايق دوست داشتن نيست اسراف محبت است

- بعضی‌هایمان شانس گفتن کلماتی را داریم که برخی دیگر حسرتش را مثل : بابا، مامان، پدربزرگ . .

- هيچوقت نمی‌توانيد با مشت گره ‌کرده ، دست کسی را به گرمی بفشاريد

- نگاه ما به زندگي و کردار ما تعيين کننده ي حوادثي است که بر ما مي گذرد

- کاش در کتاب قطور زندگي سطري باشيم ماندني ... نه حاشيه اي از ياد رفتني

- هر که منظور خود از غیر خدا می طلبد ، او گدایی است که حاجت ز گدا می طلبد

- در برابرکسی که معنای پرواز را نمیفهمد هر چه بیشتر اوج بگیری کوچکتر خواهی شد

- تونل‌ها ثابت کردند که حتی در دل سنگ هم ، راهی برای عبور هست ? ما که کمتر از آنها نیستیم ، پس نا امیدی چرا . . . ؟
همیشه بیشتر افكار صرف جفت و جور کردن حرفهايي مي‌شود که هرگز بر زبان جاری نمی‌شود